Δεν είναι που φεύγουμε, είναι που γυρνάει ο χρόνος μη κυκλικά, σε παραβολή, σε παρεμβολή, σε αντιδιαστολή, τελευταία σε καταστολή. Δικαιολογούμε, κατανοούμε, χάνουμε την αιτία, ξεμπροστιάζουμε την αφορμή, ξεγελάμε τα αυτονόητα, παραμυθιαζόμαστε ανόητα, παρατάμε το τιμόνι, αφήνουμε τους δρόμους να οδηγήσουν, κάνουμε αναστροφές σε μονόδρομους. Τρομάζουμε στα αδιέξοδα, δινόμαστε ανέξοδα, καλύπτουμε σιωπές, φωνάζουμε ενοχές, αγγιζόμαστε, ξεχνιόμαστε. Κλείνουν οι κύκλοι κι εμείς κολλημένοι επάνω στην τροχιά τους, φοβόμαστε το αύριο γιατί δεν μάθαμε να αγαπάμε το χθες. Κάποια στιγμή στεκόμαστε θαρρείς από μακριά, μετράμε συγκρούσεις, παραλείψεις, χρόνια που γιόρταζαν κι εμείς δεν είχαμε εισιτήριο. Μετά κάνουμε δειλά βήματα προς τα μπρος, πλησιάζουμε όσα μας πόνεσαν, μας γέλασαν, μας έδιωξαν, μας κράτησαν. Και μετά μαθαίνουμε να είμαστε εμείς, χωρίς να ξέρουμε ποιοι είμαστε.
Κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί, για να μου πεις να μην φοβάμαι.
ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ 
«…φοβόμαστε το αύριο γιατί δεν μάθαμε να αγαπάμε το χθες». Μεγάλη αλήθεια. Και κυρίως δεν μάθαμε (ακόμη….ίσως κάποτε) απο το χθες…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν μάθαμε, ή δυσκολευόμαστε να συμφιλιωθούμε με όσα μάθαμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νοσταλγούμε το παρελθόν, αγωνιούμε για το μέλλον και χάνουμε το παρόν……..
Το παθαίνω κι εγώ συχνά…….
Δυστυχώς!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να μην το χάνουμε το παρόν, είναι το μόνο που έχουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
μωρέ γι’αυτό σήμερα όλη τη μέρα ήθελα να ακούσω Παπάζογλου? σε μυρίστηκα κάπως?
ναι,
«χρόνια που γιόρταζαν κι εμείς δεν είχαμε εισιτήριο»,αυτά μετράμε
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχουν γίνει τα χνώτα μας οικεία κάπως μάλλον και πολύ χαίρομαι. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συνεχίζουμε όμως το χορό?
Δεν ξέρω πια τι έχει σημασία. Το γιατί? Το πως? Ή τελικά μόνο αυτός ο ίδιος ο χορός. Όπως μπορείς να τον χορέψεις κόντρα στο χρόνο.
υ.γ: Έλα γειά μας! Πάμε?
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συνεχίζουμε ακόμα κι αν δεν ξέρουμε τις φιγούρες. Άλλωστε ο σκοπός είναι να βρούμε καινούριες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σὲ τοῦτο τὸ μεταξύ,
ἂς παίζουμε μὲ τὶς λέξεις,
ἂς παίζουμε τῆς ὁμιλίας τὸ θεῖο παιγνίδι
ἀνύποπτοι ποιητὲς
ποὺ κλέψανε τὸ μυστικὸ
νὰ βλέπουνε καὶ ν᾿ ἀκοῦνε,
ν᾿ ἀγγίζουνε καὶ νὰ γνωρίζουνε τὰ πράγματα,
τὴν εἰκόνα τοῦ Κόσμου ξαναπλάθοντας
μ᾿ ἀστραφτερὲς λέξεις ἂς παίζουμε
καθὼς παιδιὰ μ᾿ ἀθώα χοχλάδια
ποῦ ξεβράστηκαν στ᾿ ἀκροθαλάσσι
μόλις ἀγγίζοντας τὴ μυστικὴ φωτιὰ
μόλις μαντεύοντας
τὸν κρύφιο κεραυνό,
μὲ χῶμα ἂς σκεπάζουμε καὶ στάχτη
τὴ φλόγα ποὺ οἱ θνητοὶ ν᾿ ἀγγίσουν δὲν τολμοῦν
δέσμιοι στὸ θάνατο
ἂς ξανοίγουμε τὶς χάρτινες βαρκοῦλες μας
μὲς στὸν ἀστραποβόλο ὠκεανό…
Μελισσάνθη
έτσι, ήθελα να σου το αφήσω, μου φάνηκε ταιριαστό…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι πάρα πολύ ταιριαστό και χαίρομαι πάρα πολύ που το έβαλες εδώ. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ακόμα κι όταν μάθουμε δεν ησυχάζουμε. Συνεχίζουμε να ψάχνουμε
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συνεχίζουμε εννοείται. Άλλωστε ποτέ δεν θα μάθουμε φαντάζομαι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν πειράζει που δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε.
Αρκεί να είμαστε εμείς.
Φιλί.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εμένα γιατί δεν μου αρκεί; Κάτι ελαττωματικό κουβαλάω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ή το παραγαπήσαμε το χθες…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό παίζει πολύ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα έλεγα το αγαπήσαμε το χτες γι αυτο φοβόμαστε το αύριο.
Όμως θα το αγαπησουμε κι αυτο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πρέπει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
συμφωνώ με το αδερφάκι, αυτό σκέφτηκα κι εγώ μόλις το διάβασα. «κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί για να μου πεις να μη φοβάμαι»..όμορφος στίχος…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!