Βήμα βήμα

Edward Hopper, Summer evening
Edward Hopper, Summer evening

Είμαστε μαζί/είμαστε μακριά, περπατάμε στην άδεια Αθήνα/το βλέμμα άδειο, με αγκαλιάζεις/δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, μου δείχνεις τους ζωγραφισμένους τοίχους/κάνω λάθη στην δουλειά, με βγάζεις φωτογραφίες/θα παραιτηθώ, πίνουμε καφέ στα σκαλιά/κλείνω εισιτήρια, πρέπει να μείνουμε μόνοι/θα νικήσουμε, βρίσκω παλιές κασέτες για το  αυτοκίνητο/μου γράφεις cd, φωνάζουμε στο Κiss off/ψιθυρίζω παλιές μελωδίες, i need someone a person to talk to/βήμα βήμα νιώθω πως θα γυρίσεις, γυρνάμε σπίτι/έφυγες πάλι, σε φιλάω στο ασανσέρ/σου μιλάω στο τηλέφωνο, σε ρίχνω στον καναπέ/σου λέω χαζομάρες, σε γδύνω/γελάω, κάνουμε έρωτα/σε κλείνω, περιμένω τη νύχτα/φοβάμαι τη νύχτα, χαϊδεύω το δέρμα σου/μου λείπει η πλάτη σου, σε φιλάω στον λαιμό/ακούω την αναπνοή σου, σου τρίβω τα πόδια/ονειρεύομαι τα δάχτυλά σου, ξημερώνει Κυριακή/ξημερώνει Δευτέρα, τα πρωινά για εμάς/τα πρωινά εναντίον μου, οι δρόμοι για εμάς/οι δρόμοι επάνω μου, οι σκιές για εμάς/οι σκιές δικές μου, η πόλη για εμάς/η πόλη δική σου, και είμαι αδέξιος/και είμαι μελό, και είμαι ανεπαρκής/και είμαι κυκλοθυμικός, και ψάχνω τρόπους/και χάνω ευκαιρίες, και βρίσκω τα χέρια σου/και χάνω τα χέρια σου.

29 Replies to “Βήμα βήμα”

  1. Οι αντιθέσεις είναι που κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα, αρκεί να μπορείς να κρατηθείς στην πλευρά που σε κάνει να νιώθεις καλά. Πολύ δυνατό κείμενο ξαδερφούλη…

    Μου αρέσει!

  2. Με το που διάβασα τον τίτλο θυμήθηκα το

    «Βήμα-βήμα τοίχο-τοίχο
    η ζωή μου χρόνια χρόνια περπατά
    δώσε μου καρδιά να φύγω
    απ’ αυτού του κόσμου τη σκιά»

    Μου αρέσει!

      1. «Τέρμα τα ψέματα, πέσανε βλέμματα
        άναψαν αίματα κι ανοίξανε μπουκάλια
        πέστο και μη ρωτάς, έπεσε έρωτας
        έπεσε έρωτας μεγάλη ανασφάλεια.
        Όλα είναι τέλεια κι απ’ την εμβέλεια
        ήρθ’ η συντέλεια, βραχήκαν προσκεφάλια
        πέστο και μη ρωτάς, έπεσε έρωτας
        έπεσε έρωτας κι ανοίξανε μπουκάλια.» 😉

        Μου αρέσει!

  3. εδώ κάτι κινείται, εδώ κάτι υπάρχει να ταράζει τα νερά, να στεγνώνει το στόμα, να γεννά χαμόγελα από εκείνα τα χαζά, τα χωρίς λόγο, τα χωρίς λόγια, εκείνα τα υπέροχα, ξέρεις. 😉

    Μου αρέσει!

  4. Βρίθουν από ποιήση και μελωδία η ανάρτηση και τα σχόλια, ας αφήσω κι εγώ κάτι που διάβασα πρόσφατα:

    «Θα γυρίσεις από τον κόσμo των σκιών
    Πάνω σε ένα άλογο από στάχτη
    Θα μ΄αδράξεις από τη μέση
    Για να με πας στην άλλη άκρη του ορίζοντα,
    Θα σου ζητήσω συγγνώμη που δεν ήξερα
    Να σ’εμποδίσω, να πεθάνεις από πόθο

    Μ.Β. Μονταλμπάν

    καλό σεπτέμβρη πλέον…

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε