Δεν θέλω να σου ξαναπώ για όσα συμβαίνουν γύρω μας, τα ξέρεις πια, τα βλέπεις καθημερινά, κάθε λεπτό, σε εσένα, στους φίλους σου, στους περαστικούς που προλαβαίνεις να ρίξεις ένα γρήγορο, συνήθως λυπημένο, βλέμμα. Άφησέ με τώρα να σου πω για τα άλλα, άφησέ με να σου πω για εκείνα τα λίγα, τα ασήμαντα, που ανακαλύπτω τώρα εγώ, με εσένα, για εσένα. Κι ύστερα γύρνα πάλι στα πολλά, στα σημαντικά, σε αυτά που καθορίζουν το παρόν και το μέλλον μας συλλογικά, σε όσα αποφασίζονται βιαστικά, εκβιαστικά, σε όσα καταστρέφονται με μία παράγραφο νόμου ή μια πρόταση τροπολογίας. Άφησέ με να σου πω για τα ερείπια, αυτά που είμαστε, αυτά που θα γίνουμε, αυτά που τελικά θα ξαναχτίσουμε, θα ξαναβάψουμε και θα τα κάνουμε οικεία. Έστω και αναγκαστικά.
Άφησέ με όμως πρώτα να σου πω για τις μέρες μας, τις δικές μας μέρες, τις βόλτες με το αυτοκίνητο ανεβαίνοντας το βουνό, τον ελληνικό καφέ στο χάρτινο ποτήρι από ένα ξεχασμένο καφενείο, τις μουσικές που ακούμε στην διαδρομή, τις μουσικές που ταυτίζονται με την ως τώρα διαδρομή μας, την στάση στην κορυφή του βουνού για να δούμε το νησί, την κατηφόρα για τις νότιες παραλίες, τις επιστροφές που πάντα μοιάζουν πιο σύντομες, τις νύχτες που πάντα μοιάζουν πιο μικρές. Και ύστερα για όλα τα πρωινά που μας ξυπνάει ο σκύλος γλύφοντάς μας τις πατούσες, την μαρμελάδα που φτιάχνεις κάθε φορά και με διαφορετικό φρούτο, τα top ten αγαπημένων συγκροτημάτων και συγγραφέων που δεν έχουν κανένα νόημα, τα ημερολόγια που φτιάξαμε από παλιά χαρτιά για να τα γεμίσουμε με νέες μνήμες, τις κουρτίνες που τραβάω για να μπει φως, τις κουρτίνες που τραβάς για να μην μας δουν.
Και μετά για εκείνα τα απογεύματα που περπατάμε στα χαλασμένα πλακόστρωτα και θέλω να σε στριμώξω σε κάθε στενό, το συνωμοτικό βλέμμα σου που μπορούμε ακόμα και τώρα να νιώθουμε χαρά, το συνομωτικό βλέμμα μου που ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει αυτό που έχουμε και μοιάζει να το ζούμε μόνο εμείς, τα ευχαριστώ σου και τα χαμόγελά μου, τις ώρες που δεν μιλάω, που μου αρκεί να ακούω τα βήματά σου μέσα στο σπίτι, και ύστερα τα σχέδια που κάνουμε για το βράδυ και τα απορρίπτουμε όλα, αφού δεν ψάχνουμε πια τα βράδια για να μας λυτρώσουν, έχουμε λυτρωθεί με ένα μόνο άγγιγμα.
Άφησέ με να σου πω για τις μέρες μαζί σου, κι ύστερα ψάξε εσύ άλλον τρόπο για να αντέξουμε το σήμερα.
στου κόσμου τις ανατροπές μαζί. μαζί, πόσο υπέροχη λέξη όταν ξέρεις να την προ(σ)φέρεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μεγάλη νίκη η προσφορά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
οι μέρες που περνάμε «μαζί», είναι ο τρόπος να αντέξουμε το σήμερα. 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και να χτίσουμε και λίγο από το αύριο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
οταν εχω εσενα.. εχω ενα ανθρωπο δε φοβου κανενα στον κοσμο τον απανθρωπο
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ας το ακούσουμε κιόλας 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Mαζί…υπέροχη, μαγική λέξη…τι παραπάνω ζητά να ζητήσει κανείς;;; με συγκίνησες, οικείες εικόνες , χαμόγελα, αγκαλιές
Την καλημέρα μου 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπέρα, λίγο καθυστερημένα. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και ο πιο μοναχικός άνθρωπος του κόσμου όταν αφεθεί και γευτεί το μαζί, έχει γευτεί την ευτυχία. Και ας μη το γνωρίζει πολλές φορές. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη δύναμη απο αυτή τη δισύλλαβη λεξούλα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βέβαια είναι και εκείνοι που δεν μπορούν να το χαρούν γιατί δεν έχουν να μάθει να χαίρονται γενικώς. Αλλά ας μην απασχολούμε το μυαλό μας με δαύτους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχω μεγάλη αγάπη στα κείμενα σου. Μεγάλη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πες μου τώρα αν μπορώ να ζητήσω μεγαλύτερο κοπλιμέντο από αυτό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έτσι. Αγάπη μόνο.
Υ.Γ. Πολλά φιλιά 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγάπη μόνο μπας και σωθούμε. 🙂
(Πώς μου ξέφυγε το σχόλιο σου και δεν απάντησα πιο νωρίς, δεν έχω καταλάβει)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Nice:-) Μόνο που λειτουργεί και αντίστροφα: σε μέρες ομαδικής ευτυχίας (πότε; ξέρω γω, στο euro2004 ή όταν χτίστηκε ένα mall στη γειτονιά μας ή όταν μας ψέκασαν τα αεροπλάνα με Χαμογελόνιο2) άσε με να σου πω πόσο με διαλύει που ο σκύλος γλείφει πια μόνο τα δικά μου πόδια ή χειρότερα, πόσο δυσκολεύομαι να σου πω ότι δεν αντέχω άλλο να ακούω τα βήματά σου μες στο σπίτι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ε μην μου χαλάτε τώρα την ζαχαρένια. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θέλω να χαμογελάσω συνωμοτικά και να σου χώσω μια κρυφή αγκωνιά κάτω από το τραπέζι γτ μόλις κάναμε αταξία 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ε αφού για τις αταξίες είμαστε, ξέρεις εσύ. 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«…ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει αυτό που έχουμε και μοιάζει να το ζούμε μόνο εμείς…», αυτό νομίζω τα λέει όλα…πόσο ιδανικό είναι, συμφωνείς;
ΥΓ) δεν θα μπορούσες να βρεις καταλληλότερο πίνακα από το «el beso de los amantes», τέλειο..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ιδανικό και δυσεύρετο. Άντε, ας το χαρούμε λοιπόν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
πανέμορφο κείμενο…το διάβαζα ακούγοντας αυτό το κομμάτι
το οποίο ανήκει στο τωρινό μου top ten, που δεν έχει κανένα νόημα αλλά το γουστάρω τόσο πολύ!
thanx
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
μαζί με το υπέροχο «μαζί» σου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
μαζι τα κανουμε ολα και χωρια τα γκρεμιζουμε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πως το λέει το τραγούδι; «Μια συντροφιά που ζήσαμε αυτή είναι η ομορφιά»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«United we stand, divided we fall» που λενε και φιλοι μας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και «open your heart, I’m coming home»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι κάτι άνθρωποι που το Μαζί τους έχει αλλιώτικη βαρύτητα. Χορταστική.
Σε ευχαριστώ που με κάνεις και νιώθω καλά διαβάζοντας τα μικρά αριστουργήματά σου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τι άνθρωπος είσαι εσύ, μου λες; Πως καταφέρνεις και και κάνεις τους άλλους να νιώθουν μόνο γλύκα; 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
μαζι… δεν υπαρχει τιποτα που να το αψιφα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σε μια περίεργη περίοδο της ζωής μου που μαθαίνω να ζω μετά από αρκετά χρόνια χωρίς το «μαζί», μαθαίνω να περπατάω πάλι χωρίς να στηρίζομαι και ψάχνω εφήμερες αγάπες για να καλύψω για λίγο το συναισθηματικό μου κενό, με έβαλες σε σκέψεις, με έκανες να αναπολήσω τις στιγμές που άκουγα τα βήματά του στο σπίτι χωρίς να μιλάω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
.Διαβάζοντας το υπέροχο κείμενό σου,είχα τηνεντύπωση ότι περιέγραφες το δικό μας «μαζί», που ζούσαμε, ο Κωστής μου κι εγώ 32 όμορφα χρόνια,μέχρι τις 18.1.2012 που έγινε άγγελος στον ουρανό…Χωρίς αυτόν πώς να αντέξω το σήμερα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
… χαιρομαι τοσο πολυ που σ ανακαλυψα μεσα στο χαος..εισαι σαν την κουκιδα φωτος μεσα στο σκοταδι..αυτη που σε κανει να ελπιζεις οτι καποια στιγμη θα γινουν ολα ξανα φωτεινα..καλες γιορτες απο καρδιας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!