Διαβάζεις βιβλία, τα δανείζεις, τα κάνεις δώρο στους φίλους σου, στα κάνουν δώρο εκείνοι. Κάποιες φορές τα αφήνεις στην βιβλιοθήκη για να τα διαβάσεις αργότερα και κάπως έτσι γεμίζεις τα ράφια με αναμονές, με προσμονές, με σελίδες που περιμένουν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους για να προσθέσουν την δική τους υποσημείωση στη μία και μοναδική ιστορία που διαβάζεις πάντα. Και περνούν τα χρόνια και νομίζεις ότι τα έχεις ξεχάσει – εκπαιδεύεται το βλέμμα να τα προσπερνάει, αν και η μνήμη δεν προσπερνάει ποτέ. Κι ύστερα έρχεται εκείνη η στιγμή που η μνήμη νικά το βιαστικό βλέμμα και το βιβλίο ξεπηδά θαρρείς από την βιβλιοθήκη και πέφτει στα πόδια σου κι εσύ δεν έχεις άλλη επιλογή από το να ασχοληθείς μαζί του. Και τότε, αν είσαι τυχερός, πέφτεις πάνω στην αφιέρωση που σου έγραψαν όταν στο έκαναν δώρο, και τότε, αν είσαι τυχερός, η αφιέρωση αυτή έχει νικήσει τα χρόνια και σου αφηγείται μια ιστορία από μόνη της.
Δες αυτή: «Οι σιωπές είναι οι πραγματικές συζητήσεις ανάμεσα σε φίλους. Αυτό που μετράει δεν είναι τι θα πεις, αλλά το γεγονός ότι δεν είναι απαραίτητο να το πεις». Γραμμένη από τον Μ. στις 23 Απριλίου 2004, στην συλλογή παραμυθιών του Oscar Wilde «Το σπίτι με τις ροδιές». Μια αφιέρωση στις φιλίες, εκείνες που σιωπούν, που δεν χρειάζονται τα λόγια για να επικοινωνήσουν. Για αυτές μιλάει και ο Wilde στα παραμύθια του, ανάμεσα σε ιστορίες για νεαρούς βασιλιάδες, ψαράδες, ψυχές, αστροπαίδια, πρίγκηπες, αηδόνια, τριαντάφυλλα και γίγαντες. Για αυτές μιλάς και εσύ πάντα, ειδικά τώρα, τώρα που μαθαίνεις να μετράς την ζωή σου αλλιώς, τώρα που πια καταλαβαίνεις.
Έχει δίκιο ο Μ. Στα χρόνια που περνάς μέσα σε παρέες, φίλους, γνωστούς της μιας βραδιάς και κολλητούς του ενός χειμώνα, θα υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι που η σχέση σας θα είναι ή θα γίνει σαν τα βιβλία που σε περιμένουν στην βιβλιοθήκη, εκείνοι που η συχνότητα της επαφής δεν διαταράσσει καθόλου την ποιότητα της σχέσης, που μπορεί να περάσουν μήνες ή χρόνια ολόκληρα για να τους μιλήσεις, αλλά όταν θα σηκώσεις το τηλέφωνο ή θα τους δεις από κοντά η συζήτηση θα ξαναρχίσει από εκεί που τελείωσε την τελευταία φορά. Και ακόμα καλύτερα, η συζήτηση αυτή δεν θα χρειαστεί να διαρκέσει πολύ, δεν θα χρειαστεί να πείτε απολύτως τίποτα για όσα έχουν γίνει, γιατί θα αρκεί ο τόνος της φωνής σου όταν απαντάς αυτό το γενικό «είμαι καλά» για να εξηγήσει στον άλλο όλες τις ειδικές διακυμάνσεις του «καλά» σου.
Και με αυτή την ίδια οικειότητα θα χαθείτε πάλι, για άλλους τόσους μήνες ή και περισσότερους, και όταν θα ξαναβρεθείτε θα είναι εκείνη η ενδιάμεση σιωπή που θα έχει χτίσει ξανά τον πιο ειλικρινή σας διάλογο.
Η ανάρτηση είναι συμμετοχή στο διιστολογικό αφιέρωμα με θέμα «Αφιερώσεις σε βιβλία» για το blog «Αφιερώσεις Συγγραφέων»]
Συμμετέχουν επίσης:
SillentCrossing / Αναγεννημένη / Τσαλαπετεινός / Theorema / Κυνοκέφαλοι / Φαούδι / Σημειωματάριο / Κόκκινο Καγκουρώ / Καγκουρώ / Infoscience addict / Greek libraries in a new world / Road artist / Anna Silia / Rubies and Clouds / Εξεγερμένο το 2009 / Ο Βιβλιοθηκάριος
«θα υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι που η σχέση σας θα είναι ή θα γίνει σαν τα βιβλία που σε περιμένουν στην βιβλιοθήκη»
Πάντα εκεί, πάντα διαθέσιμοι, αρκεί να απλώσεις το χέρι σου… Αν και καμιά φορά υπάρχουν και βιβλία που δεν άξιζαν τον κόπο, τόσο λαιτ που απλά σπατάλησαν το χρόνο σου, ίσως και τη ζωή σου καμιά φορά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εγώ νομίζω ότι όλα τα βιβλία/άνθρωποι κάτι αξίζουν. Ακόμα κι αν νιώσεις ότι σπαταλάς τον χρόνο σου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
oπως το ειπες, ειναι ενα ειδος σχεσης κι αυτο, μαγικο κι ευχαριστο ομως δεν ειναι φιλια.. θελω να παψω πια να τα μπερδευω 🙂
καλημερα χαμενα επεισοδια!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι φιλία, μην μου το χαλάς. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σαν παραμύθι με τέλος καλό τελειώνει η ιστορία σου, κάπως σαν «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» και μένω να σκέφτομαι πως τελικά τα παραμύθια δεν είναι για μικρούς, αλλά για μεγάλους. Οι γίγαντες αγαπούν τα παραμύθια. (Το βιβλίο του Ουάιλντ, υπέροχο)
(ευχαριστώ για τη συμμετοχή)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα τα παραμύθια γράφονται από μεγάλους και διαβάζονται από αυτούς (έστω κι αν τα ακούν οι μικροί). Εμείς ευχαριστούμε βιβλιοθηκάριε, έτσι να μας κινητοποιείς πάντα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ωραίο, τρυφερό και ουσιαστικό κείμενο.Είναι όαση να διαπιστώνεις ότι παρά το ότι βιώνουμε καθημερινά σενάρια αποκάλυψης, υπάρχουν γύρω άνθρωποι με ματιά που δεν την έχει αλλοιώσει το γενικευμένο vertigo
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το παλεύω όσο μπορώ. Να είστε καλά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η σιωπή είναι πολύ πιο σπουδαία απο τα λόγια. Όχι πάντα. Μα πολλές φορές. Και είναι απόλυτο συστατικό της σχέσης δύο ανθρώπων για να καταλάβουν ότι έχουν δεθεί με πολύ περισσότερα απο τις λέξεις….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ακριβώς. Άσε που τελικά οι πράξεις σε δένουν, όχι τα λόγια.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι και τα βιβλία φίλοι όπως κι οι φιλίες μας θα μπορούσαν να χωρέσουν στις σελίδες πολλών βιβλίων. 🙂
Εξαιρετικό:)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα πω το κλισε: Το βιβλίο είναι ο πιο έμπιστος φίλος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ω, δεν τα νικάει απλώς, τα κατατροπώνει τα χρόνια μια τέτοια αφιέρωση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και ειδικά όταν βγαίνει και αληθινή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτές οι αφιερώσεις πόσες αλήθειες κρύβουν και πόσο πίσω μπορούν να σε γυρίσουν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν λες τίποτα ρε Αγαπάκι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευτυχώς που μαζί με τα βιβλία υπάρχουν και κάτι φίλοι σαν εσένα. Με συγκίνηση και μεγάλη χαρά στο λέω, και να το πιστέψεις πολύ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το πιστεύω γιατί την ίδια συγκίνηση νιώθω κι εγώ που έχω εσένα. Έλα, σταμάτα, θα βάλω ένα τραγουδάκι τώρα – σαν άνοιξη που σώσαμε στον πιο βαρύ χειμώνα:
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είσαι μάγος. Είδες; Δεν ρωτάω πια. Το ξέρω! Είσαι μάγος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χαχαχα! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ωραία που γελάς, πουλάκι μου… 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι που έλειπα την προηγούμενη εβδομάδα από την Αθήνα και..κατάλαβες.. 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αχαχαχαχα… κατάλαβα… πάντα τέτοια εύχομαι! με γέλια, χαρά, ομορφιά! μόνο τέτοια αξίζεις και εσύ και οι φίλοι σου. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 όλοι μας το αξίζουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σ΄αγαπάω πολύ. Αυτό μόνο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κι εγώ. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γεια σας, είδα αγάπες και ήρθα!
Κι εγώ σας αγαπάω 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα που έχεις χαθεί εσύ; Μας έλειψες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σε εποχές που δοκιμάζονται όλα, χαίρομαι πολύ που αυτό το ποστ έγειρε στη μεριά των φίλων. 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ε ναι, ο,τι κι αν γίνεται, πάντα από αυτούς κερδίζουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λείπουν από τα περισσότερα ιστολόγια αναρτήσεις για τα βιβλία – σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ο κόσμος επιλέγει να ασχολείται με άλλα πράγματα. Τι αποκόμισα άραγε εγώ από τις σελίδες του τάδε βιβλίου, εκείνο το πρώτο ίσως που με μύησε στον μαγικό κόσμο των βιβλίων, κι από τότε δεν τα αποχωρίστηκα; Τι βλέπω σε αυτά που πολλές φορές δεν βλέπω στους ανθρώπους;
Κι αυτές οι σιωπές είναι πραγματικά οι πιο σημαντικές στιγμές, αφού πολλές φορές δεν χρειάζεται παρά να μιλάς με τα μάτια.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Από την άλλη βέβαια υπάρχουν και εξαιρετικά μπλογκς που ασχολούνται αποκλειστικά με βιβλία και οι booklovers-bloggers είναι ίσως και από τους πρώτους που μας έβαλαν σε αυτό το παιχνίδι. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μεσα απο την Ανοιξη των Αλλων……εστω ετσι…- να’ναι καλα το διαδικτυο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ωραία είναι και η Άνοιξη των άλλων. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έτσι είναι: Ενώ η σιωπή με έναν μη-φίλο είναι ό,τι πιο άβολο, με έναν φίλο γαληνεύει και ηρεμεί. Σχέσεις που δεν χρειάζονται καμιά προσπάθεια.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δύσκολες πια, βέβαια, αλλά ευτυχώς κάποιες αντέχουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άμα σε πιάσω εσένα με τις γυμνές πατούσες θα σου βγάλω το μαλλί τρίχα – τριχιά…
οι φιλίες είναι και σαν το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών…. έχουν και σκαμπανεβάσματα… περνάμε ψυχολογικές μεταπτώσεις, κλεινόμαστε στον εαυτό μας, κάποιοι χάνονται για να γιατρέψουν-επουλώσουν τις πληγές τους & άλλοι βρίσκουν καταφύγιο & παρηγοριά στις αγκαλιές των φίλων τους… όταν όμως βρίσκονται πάλι συνεχίζουν από εκεί που έμεινε η κουβέντα στον τελευταίο καφέ που ήπιαν… Σ’ευχαριστώ Γιωρίκα… περισσότερα από κοντά στο επόμενο μας καφεδάκι… άντε γιατί εξελίξεις πολλές υπάρχουν στο Γαλατικό χωριό…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αποκαλύφτηκε ο δολοφόνος..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σα να εκφράζεις όλα αυτά που συχνά δε βρίσκω τα λόγια να πω, μπράβο και σε ευχαριστώ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πανέμορφο, όπως η μυρωδιά από τυπωμένο μελάνι.. όπως τα ταξίδια μέσα στις σελίδες! Έναν τέτοιο αισιόδοξο περίπατο προσφέρουν αυτές οι σκέψεις!
Καλησπέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!