«Και κάπως έτσι, όλα γίνονται για να νικήσεις την μοναξιά.» Αυτή η πρόταση τριγυρνάει από το πρωί στο μυαλό μου, δεν ξέρω αν την άκουσα κάπου, αν την είδα σε κανένα όνειρο, ή βγήκαν οι λέξεις σιγά σιγά μόνες τους και μπήκαν στην σειρά. Με προβλημάτισε αυτό το «και» της αρχής, σαν να είχε προηγηθεί κάτι άλλο, κάποιο γεγονός, και αυτή ήταν η πρόταση-κατακλείδα. Ποια ήταν αυτά τα «όλα»; Πώς «έτσι»; Και γιατί τελικά το θέμα να είναι η μοναξιά και όχι, ας πούμε, η ευτυχία ή ό,τι άλλο θεωρεί κανείς ζητούμενο; Πότε κατάφεραν τελικά οι προτάσεις να γεννούν μνήμες και όχι οι μνήμες προτάσεις;
Διαβάζω το Σόλο του Φίγκαρω, του Σκαρίμπα. Ο σουρεαλισμός του με βοηθάει να αντισταθώ σε αυτήν την επέλαση του δήθεν ορθολογισμού. Σκέφτομαι ότι αν υπάρχει μία περίπτωση να απαλλαγούμε από αυτό που μας ρουφάει σαν μαύρη τρύπα* είναι η πίστη στο ανορθόδοξο, στην ανατροπή που κανείς δεν περιμένει, στον σουρεαλισμό μιας – θεωρητικά αποτυχημένης – αντίστασης. Στοπ. Άρχισα να ψάχνω την μοναξιά και βρέθηκα πάλι στην αντίσταση. Κατανοώ τους καιρούς, αντιλαμβάνομαι την υψηλή ιστορική τους αξία, εξακολουθούν όμως να με απασχολούν και όσα άφησα στην άκρη. Μπορεί να ακουστεί και ως αυτισμός. Το καταλαβαίνω και αυτό.
Νικάω την μοναξιά. Αναζητώ πάντα ανθρώπους, βλέμματα που θα με πείσουν ότι μπορούμε να δούμε την ίδια γωνιά του κόσμου από την ίδια θέση, κατρακυλάω σε έναν λόφο από υποσχέσεις που δεν έχουν δίχτυ προστασίας ή ναι μεν αλλά. Ψάχνω αυτό το «έτσι», τον τρόπο που η νίκη αυτή θα είναι οριστική, ψάχνω τα «όλα», τον τρόπο που η νίκη αυτή θα είναι καθολική, ψάχνω το «και», τον τρόπο που η νίκη αυτή θα είναι διαχρονική.
Και ελπίζω ότι μια μέρα αυτός ο πόλεμος θα λήξει.
(*σε μια συζήτηση, η nefosis χρησιμοποίησε τον όρο για κάποιον που πενθούσε – ίσως η πιο πιστή μεταφορά που έχω ακούσει)
Θα λήξει όσο υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούμε να μοιραστούμε μαζί τους τον κόσμο απ΄την ίδια θέση. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σαν τους χθεσινοβραδινούς ε; Ναι, κι εγώ έτσι λέω. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σημασία έχει ότι ψάχνεις, ότι αναζητάς. Γιατί μόνο έτσι θα βρεις «το έτσι», «το όλα», «το και». Μόνο έτσι η νίκη θα είναι οριστική.
Να είσαι πάντα καλά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να είσαι καλά κι εσύ. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νομίζω πως ένας άνθρωπος είναι όμορφος όταν αναζητάει
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνούμε (πάλι)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτός ο πόλεμος δεν θα λήξει ποτέ. Και εμείς θα είμαστε πάντα εδώ να πολεμάμε. Έτσι. Γιατί έτσι. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μάλλον αυτό είναι το πιο ρεαλιστικό σενάριο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
like like like like
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κοίτα κι εγώ πώς θα σε ευχαριστήσω:
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Άρχισα να ψάχνω την μοναξιά και βρέθηκα πάλι στην αντίσταση. »
αυτο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάντα το ίδιο ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είμαστε λίγοι γι’αυτό και πολλοί όσοι βρισκόμαστε σ’αυτή την προσμονή, την επιθυμία, την αναζήτηση…Γι’αυτό θα λήξει ο πόλεμος. Νομοτελειακά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό είναι το επιθυμητό σενάριο (αλλά το ρεαλιστικό, μάλλον το έδωσε το καραγκιοζακι)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι καιρός που σκέφτομαι πως πρέπει να πετάξουμε την μπάλα στην εξέδρα. Αν ο ορθολογισμός είναι το γήπεδο, αν το παιχνίδι δεν τραβάει κι οι παρατάσεις δεν έχουν τέλος, τότε μπορεί στην εξέδρα να έχουμε καλύτερη θέα. Νομίζω πως τη φράση, την είπε το ξωτικό, δεν θα θυμάμαι και καλά. Ήταν πολλά τα τσίπουρα. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στην εξέδρα θα έχουμε καλύτερη θέα, φοβάμαι μόνο μην χάσουμε την μπάλα. 🙂 Εσύ το είπες και ήταν για ένα πρόσωπο που ξαναήρθε στην επικαιρότητα (αν έφυγε και ποτέ)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το subject formation μου προκαλεί και μένα τεράστια μοναξιά.
«όλοι οι πόλεμοι αυτοί όλοι οι ρόδινοι ανθοί θα χαθούν σαν πουλιά»
Ας είμαστε μαζί στη χρυσή λοφοσειρά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άπιαστε αν για πρώτο σχόλιο μου βάζεις Κ.Β μαζί θα είμαστε, δεν υπάρχει αμφιβολία. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εξαιρετικη γραφη…
Τοσο συναισθημα….πηγαιο διχως σχηματα…
Θα ηθελα να εχω την αδεια να διαβασω τις σκεψεις σου στην ιντερνετικη ραδιοφωνικη εκπομπη μου…
Περιμενω την αδεια…
Υ.Σ δεν γραφω τον σταθμο ,ωστε να μη θεωρηθει διαφημιση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
η αναζήτηση μας κρατάει ζωντανούς, γι αυτό πια είμαι σίγουρη…
και η βεβαιότητα πως δεν είμαστε μόνοι
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εσύ έχεις πολλές απαντήσεις, πρέπει να μου τις πεις σιγά σιγά. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
όσο μοιραζόμαστε τα οράματά μας για τον κόσμο που θέλουμε, γα το πώς θέλουμε να είναι ο κόσμος, τόσο τα οράματά μας ενιχύονται, τόσο προσεγγίζουμε και την πιθανότητα (δυνατότητα!) να υλοποιηθούν… γι αυτό είναι τόσο σημαντικό να μοιραζόμαστε τα οράματά μας, τις σκέψεις μας – όχι μόνο «για την παρέα» (δεν είναι λίγο κι αυτό!) αλλά και επειδή όσοι περισσότεροι είμαστε τόσο πλησιάζει η ευλογημένη ώρα που θα τα δούμε να υλοποιούνται
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το μόνο που μου λείπει σε αυτό είναι το «πώς». Αλλά θα μου πεις, υπομονή ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
εμ, δεν γίνεσαι καρδιοχειρουργός από το πρώτο έτος της ιατρικής :-))
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η αναζήτηση νικάει τη μοναξιά και είμεθα πολλοί μαζί. «Μη ζητάς φίλους, να ζητάς συντρόφους!»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φίλους, συντρόφους, ένα χέρι να κρατήσεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Ώρα Κοινής Ανησυχίας καὶ σχολίασε:
Add your thoughts here… (optional)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!