
Κοίτα πάλι πίσω, να σου πω για εκείνα που ξέχασες, να μου πεις για όσα φοβάσαι, τα βράδια με αλκοόλ στο λιμάνι, τα φώτα των αεροπλάνων που αναβοσβήνουν πάνω από μια οποιαδήποτε φυγή, τα βλέμματα που νομιμοποιούν μια οποιαδήποτε απιστία. Κοίτα πάλι πίσω, να σου πω εκείνα που θυμάσαι, τις βόλτες στα δεκαοχτώ με το λεωφορείο μια τυχαίας γραμμής, τα ρούχα που ξέβαφες με την χλωρίνη, τα τετράδια που γέμιζες με στίχους από το OK Computer, τις συναυλίες που χοροπηδούσες στην πρώτη γραμμή, τα φιλιά στα πιο σκοτεινά σημεία των δρόμων, τα τηλέφωνα στις 4 το πρωί.
Κοίτα πάλι πίσω κι εγώ θα οδηγώ μπροστά.
Κοιτώντας πίσω, θυμήθηκα όλες τις φορές που συναντιόμασταν και εξιστορούσαμε τις σαβούρες και τα μικροατυχηματάκια των διδύμων που μας προκαλούσαν γέλιο ατέλειωτο…περιμέναμε πώς και πώς να μαζέψουμε «υλικό» κάθε φορά που έρχονταν στην Αθήνα ή πηγαίναμε στην Κρήτη… Θυμάσαι;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ξεχνιούνται αυτά; Μια μέρα θα τα μαζέψουμε. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!