Ο 12χρονος ανηψιός μου έγραψε το πρώτο του παραμύθι, πήρε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ του δήμου και όλοι στην οικογένεια φουσκώσαμε από υπερηφάνια. Ας μπει το 2013 με ένα παραμύθι, μήπως και το ξεγελάσουμε.
Σε ένα μικρό νησί, ήταν δύο καλοί φίλοι, ο Νικόλας και ο Τυχερούλης το δελφινάκι. Ο Νικόλας το ονόμασε έτσι, γιατί το είχε σώσει από βέβαιο θάνατο, όταν το κύμα ξέβρασε το άτυχο δελφινάκι έξω στην παραλία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να τους ενώσει μία βαθιά φιλία.
Κάθε πρωί ο Νικόλας πήγαινε στο αγαπημένο του βραχάκι και αγνάντευε τη θάλασσα, όπου και συναντούσε τον Τυχερούλη. Έβγαζε το κεφάλι του έξω από το νερό, άνοιγε το στόμα του και καθώς ο Νικόλας τον τάιζε κουνούσε χαρούμενα την ουρά του. Ξαφνικά, ενώ έπαιζαν, ένας παράξενος θόρυβος ακούστηκε από μακριά, που έμοιαζε με σειρήνα. Ήταν η μητέρα του δελφινιού, που τον καλούσε να πάει κοντά της. Ο Τυχερούλης λοιπόν, έβγαλε το πτερύγιό του από το νερό και το κουνούσε φεύγοντας σαν να τον αποχαιρετούσε. Ο Νικόλας σκεφτόταν, αν θα μπορούσε με ένα μαγικό τρόπο να μιλήσει κι αυτός τη γλώσσα των ψαριών, για να μπορεί να συνεννοείται με το φίλο του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Φίλοι για πάντα»
ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ 