Μόνος μένω

Μόνος κοιμάμαι / γωνία απόφασης και παραίτησης / έναντι συναισθήματος. / Σπάνια μου χτυπούν το κουδούνι / κάτι παλιόπαιδα αναμνήσεις, / βιαστικά μου μιλούν από το θυροτηλέφωνο / και τρέχουν πάλι προς αυτούς / που άφησαν το άγγιγμα να ωριμάσει.

Μόνος μένω / Κάποτε μέναμε μαζί / αλλά δεν αντέξαμε / τα δάνεια της βίας μου. / Μεγάλη η δόση κάθε μήνα /κι εσύ με έναν ελάχιστο μισθό, / όσο σου έδινε το χάδι για να συντηρηθείς.

Μόνος μιλάω. / Και είναι η σιωπή σαν φίλη παιδική / με τα παιχνίδια της επίτηδες απλωμένα / στο πάτωμα / να τα πατάω και να πέφτω συνέχεια επάνω της.

Μόνος ξυπνάω. / Γιατί κάποτε τόλμησα να σου ζητήσω / να κοιμηθούμε μαζί.