Η Ελλάδα αλλάζει, να αλλάξεις κι εσύ

Τσαρούχης, Οι 4 εποχές

Η Ελλάδα αλλάζει, αλλά επειδή δεν μπορεί από μόνη της πρέπει να την βοηθήσουμε κι εμείς. Εσύ κι εγώ. Σε εμάς είναι ευθύνη, εμείς φταίμε, εμείς φέραμε την χώρα εδώ, είμαστε κλέφτες, τεμπέληδες, αδιάφοροι για την πολιτική και για την κοινωνία. Πρέπει να αλλάξουμε, να κόβουμε αποδείξεις, να ζητάμε αποδείξεις, να δηλώσουμε τα ακίνητα για να μας τα φορολογήσουν, το ίδιο και τις καταθέσεις, κι αν έχουμε ξεχάσει κανένα δεκάευρω σε καμιά κάλτσα στο συρτάρι να το βγάλουμε αμέσως έξω και να το πάμε στην τράπεζα. Η χώρα θέλει τους φόρους σου, έχει ανάγκη από το δεκάευρώ σου, μην ρωτάς πολλά για το τι γίνεται με τους φόρους των άλλων, των βιομηχάνων και των εργολάβων, δεν είναι δική σου δουλειά.

Και όμως, κάπου μία ώρα διήρκεσε η έξοδος του Γιώργου Παπανδρέου, λόγω χειραψιών, από την αίθουσα των εκδηλώσεων μέχρι τον προαύλιο χώρο του κτηρίου (Πειραιώς 254), όταν τελείωσε το διήμερο συμπόσιο, με την ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλου, για τα 39 χρόνια από την ίδρυση του Κινήματος, από τον Αντρέα Παπανδρέου, στις 3 Σεπτέμβρη 1974. 

Η Ελλάδα αλλάζει κι εσύ κολλάς σε λεπτομέρειες, ότι μειώθηκε ο μισθός σου, ότι δεν έχεις να πληρώσεις το νοίκι ή την δόση, ότι στο νοσοκομείο δεν είχαν γάζες και οινόπνευμα και στο σχολείο δεν έχουν βιβλία. Να αλλάξεις συνήθειες, να προσαρμοστείς, να γυρίσεις στο χωριό σου, να μην κρυώνεις, να φοράς ζακέτα. Μην τα περιμένεις όλα από το κράτος γιατί τώρα οι ρόλοι αντιστράφηκαν, το κράτος είναι αδύναμο και ο ισχυρός είσαι εσύ.

Γυναίκες τον αγκάλιαζαν και τον φιλούσαν, φίλοι του και οπαδοί του τον έπιαναν από τον ώμο και του φώναζαν «γύρνα πίσω», «πρόεδρε, σε χρειάζεται το κόμμα και η χώρα», «πρόεδρε, καταστρεφόμαστε, πρέπει κάτι να γίνει», «πρόεδρε, κράτα γερά. Είμαστε άνεργοι, κάνε κάτι. Έχουμε παιδιά, πρόεδρε».

Η Ελλάδα αλλάζει κι εσύ διαμαρτύρεσαι για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αντί να νιώσεις ευγνωμοσύνη που η κυβέρνηση σε προστατεύει από τους μετανάστες που σου κλέβουν την δουλειά και τους ναρκομανείς που θέλουν να σου κλέψουν τα λεφτά. Τι θέλεις δηλαδή, να είμαστε ξέφραγκο αμπέλι, να έρχεται εδώ ο καθένας και να μας χαλάει το success story, να αναγκαστούν τα παιδιά σου να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό;

Ηταν τέσσερις γυναίκες από τη Θεσσαλονίκη. Είχαν έρθει αποκλειστικά, όπως είπαν, να συναντήσουν τον κ. Παπανδρέου, να του σφίξουν το χέρι και να φωτογραφηθούν μαζί του.

Η Ελλάδα αλλάζει, ήρθε η ώρα να αλλάξεις κι εσύ τρόπο ζωής, ξέχνα τα καλοκαίρια δίπλα στην θάλασσα και τους χειμώνες δίπλα στο τζάκι, αυτά είναι πολυτέλειες που η τσέπη σου δεν σηκώνει, και κυρίως δεν τα σηκώνει η συνείδησή σου, που τώρα πια σου λέει ξεκάθαρα ότι αυτοί ήταν οι λόγοι της χρεοκοπίας, το κούτσουρο στο τζάκι έφτασε το χρέος στο 180%, τα καλαμαράκια δίπλα στο κύμα έφεραν την ανεργία στο 27%.

Στον προαύλιο χώρο, όπου έφθασε μετά από μαραθώνιο, άλλο κύμα οπαδών του έτρεξε κοντά του και ο καθένας προσπαθούσε να τον πλησιάσει, να τον αγκαλιάσει και να του σφίξει το χέρι. Μάλιστα κάποιοι φώναξαν δυνατά: «Εμείς είμαστε και θα είμαστε παπανδρεϊκοί ό,τι και να γίνει. Οι οικογένειές μας ήταν από παλιά με τον Γέρο της Δημοκρατίας, Γιώργο Παπανδρέου, κι εμείς ακολουθούμε πιστά την οικογένεια της Δημοκρατίας».

Η Ελλάδα αλλάζει. Εσύ πότε;