Σηκώνεται από το κρεβάτι πετώντας τον βράχο που πέφτει πάνω του κάθε που ξαπλώνει. Πες ότι τα καταφέραμε και σήμερα, ή έστω για σήμερα. Φοράει το λιωμένο τζιν, τα βρώμικα πράσινα all stars, και μια μπλούζα που ξέβαψε από την ήλιο μετά την δωδέκατη μέρα που έμεινε στην απλώστρα. Βγαίνει έξω για τσιγάρα και με τον αναπτήρα στο χέρι απλώνει την παλάμη του στον περιπτερά, εκείνος βαριεστημένα του δίνει το camel light της ημέρας, τραβώντας άλλη μια γραμμή στο μπλοκάκι του. Κάτι πάει να ψελλίσει για πόσο θα κρατήσει αυτό αλλά το ξανασκέφτεται και σκύβει το κεφάλι κάνοντας ότι τακτοποιεί τις εφημερίδες δίπλα στα πόδια του.
Γυρνάει σπίτι χαμογελαστός. Από τότε που εξήγησε στον περιπτερά την δική του εκδοχή για την δωρεάν ανταλλαγή υπηρεσιών, η καθημερινότητά του είχε λίγο ομορφύνει – εγώ θα προστατεύω το περίπτερο τα βράδια που φεύγεις, του είπε, κι εσύ θα μου δίνεις κάθε μέρα ένα πακέτο camel lights και δύο κρουασάν. Έτσι θα επιβιώσουμε και οι δυο. Ο περιπτεράς αρνήθηκε στην αρχή, αλλά όταν το επόμενο πρωί τον είδε να τον περιμένει μπροστά από τις σπασμένες πόρτες των δύο ψυγείων φάνηκε υπέρ του δέοντος πρόθυμος να ξανασυζητήσουν την πρότασή του.
Μια μέρα θα καταργήσουμε το χρήμα, θα ξεπληρώνουμε το αλκοόλ φουσκώνοντας μπαλόνια σε παιδικά πάρτι και θα πίνουμε διπλούς ελληνικούς λέγοντας παραμύθια σε ορφανά παιδιά. Προς το παρόν κάπως πρέπει να επιβιώσουμε σε αυτήν την επαρχία που έχτισαν με επιδοτήσεις και γκρεμίζουν με μνημόνια. Ο περιπτεράς έγνεψε καταφατικά.
Ο μεγαλύτερος φόβος που σου δημιουργεί το μνημόνιο προέρχεται από τη μνήμη – θυμάσαι όσα είχες κάποτε και φοβάσαι μην τα χάσεις όλα. Το μνημόνιο παράγει μνήμη σκοτώνοντας οποιαδήποτε νέα προσδοκία, και είναι αυτή η απώλεια της προσδοκίας που οδηγεί στην μη δράση. Ο μόνος τρόπος να το νικήσεις είναι να ξεχάσεις όσα νόμιζες ότι σου ανήκαν. Το περίπτερο δεν ανήκει στον περιπτερά αλλά στην πλατεία του, το camel δεν ανήκει στον καπνιστή αλλά στον αναπτήρα του, το ουίσκι δεν ανήκει στον μπάρμαν αλλά στα ποτήρια μας.
Πετάει τον βράχο από το μπαλκόνι. Από σήμερα θα είναι έξω για να ξανακάνει τη μοιρασιά. Είναι και αυτό ένα κάποιο σχέδιο.
ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ 
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Reblogged στις Yiovanna's Blog και σχολίασε
Μια μέρα θα καταργήσουμε το χρήμα, θα ξεπληρώνουμε το αλκοόλ φουσκώνοντας μπαλόνια σε παιδικά πάρτι και θα πίνουμε διπλούς ελληνικούς λέγοντας παραμύθια σε ορφανά παιδιά. Προς το παρόν κάπως πρέπει να επιβιώσουμε σε αυτήν την επαρχία που έχτισαν με επιδοτήσεις και γκρεμίζουν με μνημόνια. Ο περιπτεράς έγνεψε καταφατικά.
Ο μεγαλύτερος φόβος που σου δημιουργεί το μνημόνιο προέρχεται από τη μνήμη – θυμάσαι όσα είχες κάποτε και φοβάσαι μην τα χάσεις όλα. Το μνημόνιο παράγει μνήμη σκοτώνοντας οποιαδήποτε νέα προσδοκία, και είναι αυτή η απώλεια της προσδοκίας που οδηγεί στην μη δράση. Ο μόνος τρόπος να το νικήσεις είναι να ξεχάσεις όσα νόμιζες ότι σου ανήκαν. Το περίπτερο δεν ανήκει στον περιπτερά αλλά στην πλατεία του, το camel δεν ανήκει στον καπνιστή αλλά στον αναπτήρα του, το ουίσκι δεν ανήκει στον μπάρμαν αλλά στα ποτήρια μας.
Πετάει τον βράχο από το μπαλκόνι. Από σήμερα θα είναι έξω για να ξανακάνει τη μοιρασιά. Είναι και αυτό ένα κάποιο σχέδιο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!