Εκεί που κρέμεται η κλωστή

Ανοίγει τις κούτες με τα στολίδια – πρέπει να τα μάζεψε πολύ βιαστικά πέρυσι, γιατί τα δύο πρώτα που πιάνει στα χέρια της έχουν σπάσει στην άκρη, εκεί που κρέμεται η κλωστή. Στολίζει και φέτος βιαστικά, πρώτα στήνει το ψεύτικο δέντρο κι ύστερα προσθέτει τις μπάλες, πάντα στην άκρη των κλαδιών, να αιωρείται το γιορτινό βάρος εκεί που τεντώνεται η κλωστή.

Ξεσκονίζει στα γρήγορα ένα αστέρι και το βάζει στην κορυφή, περνάει τα φώτα κυκλικά κρύβοντας τα καμένα λαμπάκια, δωροδοκεί το φως με δυο αναμμένα κεριά και τα σκεπάζει με μια στρογγυλή γυάλα, η φλόγα πρέπει να παραμείνει μικρή για να σωθεί ό,τι μπορεί, εκεί που καίγεται η κλωστή. 

Ξεγελά τον καιρό με λίγο ψεύτικο χιόνι και μετά στήνει την ξύλινη φάτνη, βάζει μέσα της ένα ξεσκέπαστο μωρό και μια πλαστική γυναικεία φιγούρα, αφήνει έναν άγγελο απέξω, στο πάτωμα, εκεί που δεν φτάνει η κλωστή.

Σκέφτεται ότι η ουσία των γιορτών κρύβεται στην αλλαγή του χρόνου, είναι αυτή η καμπή στο ημερολόγιο που ξεγελά την μνήμη αφήνοντάς την να ξεκουραστεί, και θα είναι πάντα αυτή η αλλαγή που συγκρατεί την ομορφιά, λίγο πριν σπάσει η κλωστή.

Μικρή ιστορία για το πρωτοχρονιάτικο φύλλο της Αυγής στα πλαίσια blogo-αφιερώματος, μετά από πρωτοβουλία του Βιβλιοθηκάριου. Συμμετείχαν επίσης: Silentcrossing / Αναγεννημένη / Nefosis / Ruby / Καραντί / Αντιδρασέξ / Βιβλιοθηκάριος / PassionFlower / Ερυθρό Καγκουρώ / Μπανάνα / George Le Nonce / Kizilkum.

Για το Χριστουγεννιάτικο φύλλο είχαν γράψει οι: Βυτίο / Τσαλαπετεινός / Ιφιμέδεια / Ποδηλάτισσα / Κυνοκέφαλοι / Ο Ήχος του Ανέμου